Niall #1 (cz.3)

   T: Nie wiem, co powiedzieć. Zaszokowało mnie twoje wyznanie.

   Z: Po prostu się zgódź. Bardzo mi na tobie zależy. Wiem, że ci się podobam. Widać to w twoich oczach.

Odwróciłam wzrok. Patrzyłam na podłogę. Zbiegłam ze schodów i miałam złapać za klamkę , gdy mnie zatrzymał i przyciągnął do siebie. Złapał mnie za ręce i pocałował. Na początku nieśmiało a potem coraz bardziej namiętnie.Całując mnie wziął na ręce i nie przestając delikatnie położył na łóżko. Powoli ściągał moją bluzkę i chciał zająć się spodniami, ale przerwałam pocałunek i lekko odepchnęłam od siebie. 

   T: przepraszam, ale nie jestem gotowa. Nigdy tego nie robiłam i jestem jeszcze przecież z Niallem. Nie zerwałam z nim. Nie miałam okazji, a więc nie chcę go zdradzić, mimo to, jak mnie potraktował.

   Z: Ja bym cię nie skrzywdził. Przy mnie będziesz bezpieczna. 

   T: przepraszam. Muszę już iść. Dziękuję za twoją gościnność. Paa. Do zobaczenia. 

Od razu poszłam do mojego i blondyna domu. 

   N: Gdzie ty kurwa byłaś tyle czasu? Martwiłem się o ciebie.

   T: Co się stało, że o mnie pomyślałeś? Wyprowadzam się. Muszę to wszystko przemyśleć,. Nie szukaj mnie. Tak będzie lepiej.

   N: nigdzie nie idziesz. Zostajesz ze mną.

Zbliżył się do mnie, ale ja się cofnęłam.

   N: Kochanie...

   T: Nie dotykaj mnie. Zostaw mnie. Już podjęłam decyzję.

Poszłam szybko zabrać swoje rzeczy, które miałam u blondyna i wybiegłam z domu. Poszłam do wynajętej kawalerki, w której był tylko dmuchany materac. Rzuciłam walizkę  i upadłam na podłogę. Zaczęłam głośno płakać. Zasnęłam. Następnego ranka wstałam cała obolała, bo leżałam na niewygodnej podłodze. Oczy jeszcze mnie bolały od gorzkich łez. Wzięłam tabletkę popijając wodą. Przebrałam się i poszłam do pobliskiej kawiarenki. Zamówiłam latte i usiadłam przy ulubionym stoliku. Przypomniały mi się dawne czasy jak pierwszy raz przyjechałam do Londynu razem z przyjaciółmi. Brakowało mi ich teraz. Nagle zadzwonił telefon. Spojrzałam na ekran. Wyświetliło się "NIALL". Odebrałam z niechęcią. 

   T: Czego chcesz? Mówiłam ci przecież, żebyś mnie zostawił. 

   H: Przepraszam...

Przerwałam mu.

   T: Och. Wybacz. Myślałam, że dzwonił Niall z przeprosinami i chce do mnie wrócić.

   H: To teraz mało ważne. Musisz szybko przybiec na most. Niall chce się zabić. Powiedział, że jeśli nie przyjdziesz za pół godziny skoczy.

   T: Już biegnę. 

Rozłączyłam się. Po chciwi przypomniało mi się, że nie zapytałam, na który most. Chyba chodziło mu o ten, który jest obok Big Bena. Pobiegłam jak najszybciej mogłam. Widziałam w oddali blondyna i resztę zespołu. 

   T: Jestem już. Niall, NIE SKACZ!!!

Odwrócił się. Widziałam, jak jego łzy spływał po jego policzkach. 

   N: Tak będzie dla nas lepiej. Ty mnie nie chcesz, a ja... ja po prostu bez ciebie nie mogę żyć. Pewnie masz już kogoś.

   T: Ja mam tylko ciebie. ja po prostu chciałam to wszystko przemyśleć. To za szybko się dzieje. Kocham cię. Tylko ciebie.

Jak to usłyszał przeszedł na drugą stronę i zaczął biec w moją stronę. Przytulił mnie i zaczął kręcić się ze mną podnosząc mnie. Widziałam Łzy na policzkach Zayna. Odwrócił się i poszedł nie wiem gdzie. Martwiło mnie, że musiałam wybierać między najlepszymi przyjaciółmi, których kochałam.../cdn.